Herzog & de Meuron این طرح برای اولین بار در نمایشگاه آسمان خراش های نیویورک مطرح شد و همان موقع هم به خاطر ساختار عجیبش خیلی سر و صدا کرد.
این آسمان خراش دارای ۵۷ طبقه هست که هر طبقه پلان مخصوص به خودش را دارد، به طوری که حتی فضای ورودی هیچ کدام از دو طبقه شبیه هم نیست. تمامی این ۵۷ طبقه هم، کاربری مسکونی دارند و طوری روی هم قرار گرفته اند که هر طبقه در حکم رواقی برای طبقه ی بالایی است، این نکته شاید مهمترین تفاوت این بنا با آسمان خراش های متداول باشد. برای رسیدن به این منظور، ساختاری بتونی مورد استفاده قرار خواهد گرفت که از پیچیده ترین ساختارهایی است که برای یک بنای مسکونی داده شده است؛ به همین دلیل محاسبات سازه ای این بنا را گروه مهندسین WSP Cantor Seinuk، که در سوابقشان محاسبه ی برج آزادی آمریکا هم دیده می شود انجام داده است.
با ارتفاعی که این بنا خواهد داشت، خط افق نیویورک هم به شکلی که در عکس بالا مشاهده می کنید، تغییر خواهد کرد.
اما تمامی ویژگی های این بنا در ظاهر خارجی آن خلاصه نمی شود، البته این مسئله به وضوح مشخص است! زیرا شما برای نمای خارج یک طراحی انجام می دهید، ولی برای ۵۷ طبقه که هیچ کدام به هم شبیه نیست باید ۵۷ طراحی متفاوت را انجام دهید؛ به همین علت و برای اینکه در طراحی داخلی این بنا افتی دیده نشود و همچنین برای ایجاد تنوع بیشتر، شرکت از Anish Kapoor ، مجسمه ساز هندی تبار هم برای طراحی های داخلی خود دعوت کرد که یک نمونه از کارهای وی را در ورودی بنا مشاهده می کنید.
کل زیر بنای این آسمان خراش، به انضمام تاسیسات و پارکینگ، در حدود ۴۰۰۰۰ متر مربع، ارتفاع آن حدود ۲۵۳ متر و مصالحی که این بنا را تشکیل خواهد داد، به غیر از بتن که در ساختار آن به کار رفته، شیشه و فولاد و آلومنیوم است. این آسمان خراش تا پایان سال ۲۰۱۰ به بهره برداری خواهد رسید.
آن چیز که مورد توجه است، این است که بنای مذکور برای خودنمایی و جلوه کردن در برابر دیگر ساختمانهای مهم از فرم های غیر معمول و پیچده یا عصر فضایی استفاده نکرده بلکه اگر هر طبقه ی ساختمان را به صورت جداگانه مورد بررسی قرار دهیم، فرم ساده ی آن، ما را بیش از بیش متحیر خواهد ساخت. اما ذهن خلاق معمار، طوری این طبقات را روی هم قرار داده و مجموعه ای را ساخته که باعث تبدیل یک اثر ساده به خارق العاده شده. یعنی آنچنان جزئی را پرورانده که به کلی کامل رسیده. حال ما دانشجویان گمان می کنیم برای رسیدن به یک طرح خوب باید از خطوط پیچ در پیچ و درهم و بی قاعده استفاده کرد و سراغ فرم های تخیلی و بی اساس می رویم که نه در این دوره، بلکه در هیچ دوره ای امکان اجرا ندارند. در حالی که اگر پشت هر خطی که می کشیم یک فکر نهفته باشد و از ابتدا با فکر کار کنیم شاید راه به جایی بهتر از اینجا ببریم.
این ساختمان یاختمان پویایی بوده و جز ساختمان های اکوتک قرار می گیرد.
برگرفته از سایت معمار 1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر